1 grudnia podczas drugiej edycji ADE Poznajmy się. Prezentacje, sieciowanie, warsztaty opowiem o mojej pracy z dziećmi. Spotkanie dla dla edukatorów i edukatorek architektonicznych organizuje Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki. Zapraszam tych, którym bliskie jest miasto i edukacja.
Jak pracować z dziećmi? Prowadząc warsztaty i rozmawiając z dziećmi nauczyłam się tego, co nazwałam zasadą 3L. Każde z trzech L wydaje się proste, ale potrafią sprawić kłopot: Listen (czyli: słuchaj), Learn (czyli: ucz się) oraz Love (czyli: kochaj).
Porozmawiajmy o dzieciach. Porozmawiajmy z dziećmi.
Dziś wystartowałam z kontem cityforchildren na instagramie.
Podczas jednej z konferencji rozmawialiśmy o tym, jak powinno wyglądać idealne miejsce dla dzieci. Uświadomiłam sobie, że powinno być jak kemping, gdzie dzieci mogą się bawić bez ograniczeń, mają towarzystwo innych dzieci, a jednocześnie na wyciągnięcie ręki są też dorośli – jeśli są głodne, mają problem lub potrzebują skorzystać z łazienki. Kiedy miałam 6 lat, doświadczyłam tego rodzaju doskonałości na wakacjach w Libii.
Bardzo lubię warsztaty charrette. To chyba najbardziej zrównoważona metoda konsultacji, pozwalająca podczas wspólnych spotkań warsztatowych usłyszeć potrzeby wielu interesariuszy. I bardzo lubię pracownię projektową Mycielski Architecture and Urbanism (MAU), która jest ich prekursorem w Polsce. Do tego tęsknię za wspomnieniem placu Teatralnego w Warszawie, z którego w 2016 roku z okazji Dni Muzyki na kilka dni zniknęły samochody (teraz jest dużym parkingiem), a przestrzeń zapełniła się zielenią i ludźmi (zdjęcie powyżej). Dlatego, kiedy te trzy elementy spotkały się i przeczytałam, że na zlecenie miasta MAU organizuje na placu warsztaty charrette, wiedziałam, że chcę w nich uczestniczyć.
Dlaczego głos dzieci jest ważny przy projektowaniu nieruchomości? W „Galaktyce Nieruchomości” rozmawiałyśmy z Agnieszką Sławomirską o tym czy i jak głos dzieci może zmienić nieruchomości komercyjne. Zapraszam! Rozmowę można obejrzeć tu.
Tydzień temu media obiegło zdjęcie lokalu, który umieścił na drzwiach informację z napisem „Dzieci i psy – wstęp tylko w kagańcu”. Kartka wywołała oburzenie, co rozumiem. Jednak zajmując się prawami dzieci w przestrzeni miejskiej widzę, że w dyskursie społecznym często umieszcza się dzieci i zwierzęta w jednej szufladce.
Zapraszam do posłuchania ostatniego odcinka Urbcast!
Poznajcie moich bohaterów: Hugo, 7-letniego narratora mojej książki, jego 10-letnią siostrę oraz Mimi, ich mamę. Posłuchajcie jak Hugo przedstawia bohaterów i tłumaczy na czym polega ich gra miejska. Miłej zabawy i sami koniecznie spróbujcie kiedyś pograć w drodze do pracy!
Moi pierwsi recenzenci są zawsze w domu. To kciuk do góry, jaki dostałam od syna po przeczytaniu pierwszego szkicu mojej książki. Książkę piszę z dziećmi i dla dzieci, prototypuję.
